Tereny

Tereny naszej watahy:

Wilcza skała

Położona w centralnej części.  Dom alf, miejsce do którego zawitać może każdy wilk, by porozmawiać, poprosić o radę lub rozwiązać swój problem. Panuje tu ciepła, rodzinna atmosfera. Od wieków pełni ważną rolę wśród kolejnych pokoleń wilków. 

Samotne drzewo
Pod nim od wieków wilki organizowały zgromadzenia, by wspólnie omawiać najbardziej istotne sprawy watahy i rozwiązywać zaistniałe konflikty. Aktualnie to miejsce nie ma tak ważnego znaczenia i nie kultywuje się dawnej tradycji. 

Nieodkryte bory

By tu dotrzeć, trzeba przebyć długą drogę. Panuje tu wieczny mrok, gałęzie przeplatają się nawzajem, tworząc barierę, która nie przepuszcza promieni słonecznych. Niewielu zapuszcza się wgłąb, a ci, którzy się odważyli wbrew ostrzeżeniom, nie zdołali wrócić. Nikt tak naprawdę nie wie, co lub kto czai się w ciemnościach, lecz krążą o owym miejscu liczne legendy. 

Życiodajna puszcza
Lasy, pełne zwierzyny, przeróżnych stworzeń wielu rozmiarów i gatunków, z bogactwem roślinności. Roznosi się tu zmysłowy zapach dojrzałej zieleni świeżego drewna. Niezwykle rozległe tereny zachwycają różnorodnością krajobrazów i niezmąconym niczyją działalnością spokojem. 

 

Klif samotnika 

Rozciąga się stąd widok na zjawiskowo zachodzące słońce, muskające skaly delikatnym wieczornym ciepłem. Idealne miejsce na odcięcie się od świata i przemyślenie w samotności pewnych spraw. 

Złocista sawanna

Skąpana w południowych promieniach słońca, z suchą roślinnością, duszną aurą i gorącym klimatem. Nie cieszy się wielką popularnością wśród wilków ze względu na dość wysokie temperatury i niewielką ilość roślin. 

Kraina wiecznego mrozu
Nigdy nie topnieje lód, gdyż temperatura nie wzrasta powyżej zera. Pełna licznych rzeźb lodowych o przeróżnych kształtach, mroźnych jaskiń oraz zimnolubnych stworzeń. Porywiste wiatry powodują wielkie zamiecie, uniemożliwiające odnalezienie drogi powrotnej wśród ogromu śniegu. 

Staw zauroczeń
Miejsce o wyjątkowym uroku, szczególnie wieczorami. Istnieje przesąd, że każdy kto oderwie gałązkę z drzewa wiśni i wsadzi ją do wazonu z wodą ze stawu, w ciągu najbliższego roku znajdzie prawdziwą miłość. Jeśli natomiast spali gałązkę, następny rok wypełniony będzie niepowodzeniami w sferze uczuć. 

Stepy zapomnienia 

Słońce nigdy nie wschodzi ponad horyzont, każdego kto tu przebywa przeszywa nagły chłód i przytłaczające uczucie pustki oraz samotności. Ci, którzy stąd przyszli opowiadają o doświadczonym uczuciu obecności istot niematerialnych. Krążą pogłoski, że to tutaj przebywają niespokojne dusze, zapomniane przez bliskich, nie będące w stanie opuścić tego świata.

Opuszczony dworek

Dawno temu mieszkały w nim najważniejsze,  najstarsze rody. Później służył jako schronienie dla wilków podczas katastrof lub ataków wrogich watah ze względu na swoje dalekie położenie i obrastający go niegdyś gęsty las. Dziś odwiedzany jest przez młode wilki, pragnące trochę adrenaliny bądź introwertyków, chcących uciec od świata i pobyć samemu ze sobą.